رفتن به محتوای اصلی
رنسانس

رنسانس

رنسانس واژه ایست فرانسوی به معنای نوزایی که بطور عام بمنظور دلالت بر احیای دانش مربوط به تمدن های یونان و روم بکار رفته و پذیرفته شده است . در آن زمان نویسندگان بر این باور بودند که ادبیات و فلسفه و علم و هنر کلاسیک در دوران قرون وسطی پس از سقوط امپراطوری روم با حمله مهاجمان از میان رفته است و در سراسراین سالها در انتظار تجدید حیات توسط وارثان حقیقی شان یعنی ایتالیایی ها بوده اند .
رنسانس تنها صورت های کلاسیک را زنده نکرد بلکه به آنها معنایی انسانی و جهانی بخشید . در دوران گوتیک انسان دارای هیچ اختیاری در سرنوشت خود نبوده است ، اما در رنسانس خود حاکم می شود و اومانیسم مبنای کار می شود . رنسانس خدا را بر نمی دارد که انسان را جانشین آن کند ، بلکه انسان دخیل می شود . هنرمند رنسانس وظایفی چون ساختن کلیساها ، پیکره تراشی و نقش برجسته و تراشیدن سنگ قبر ها را از قرون وسطی به ارث برده بود .

رنسانس

The Last Supper. 1498. Post-restoration.
Image licenced to Stephen Forsling FORSLING, STEPHEN by Stephen Forsling
© Alinari / Art Resource

ویژگی های رنسانس :

1- تمام شاخه های هنری که در گذشته اجرا می شد به کیفیت خود باقی ماند ( معماری ، پیکر تراشی ، نقش برجسته )
2- کاهش علاقه به شیشه بند منقوش
3- نسخ خطی جای خود را به کتاب های چاپی داد .
4- وفور تصویر پیکره برهنه انسان
5- چهره پردازی دقیق و قابل تشخیص
6- منظره پردازی
7- نگارگر زن به ندرت دیده می شود و دورانی کاملا مردانه .
8- هنرمندان در این دوره چند کاره بودند ، یک نفر در سه شاخه فعالیت می کرد مثل میکلانژ
9- هماهنگ کردن انسان با فضای معماری گونه

 

رنسانس به سه دوره تقسیم می شود :

– دوره آغازین رنسانس در ایتالیای قرن 15
– دوره آغازین رنسانس در شمال اروپا
– اوج رنسانس در بخش مرکزی ایتالیا که مدت زمان آن 25 سال بود.

در مطالب بعدی هر کدام از دوره های رنسانس را جداگانه بررسی خواهیم کرد و به معرفی هنرمندان و ویژگی آثار آنها خواهیم پرداخت.

امیر فراهانی

طراح وب و گرافیست

دیدگاهتان را بنویسید

برگشت به بالا