تمدن اژه ای

اندكی پس از تجلی آثار فرهنگ های شكوهمندی كه در دره نیل و بین النهرین شكوفا شدند تمدن دیگری در جزایر و شبه جزیره های صخره ای دریای اژه ظهور كرد كه از دیدگاه هنری بسیار پر بار بود .

دو تمدن بزرگ این ناحیه دارای تظاهراتی بودند :
1) تمدن مینوس كه مركزش كرِِت است و به نام پادشاه مینوس نامگذاری شده است .
2) تمدن هلاس كه به نام تمدن هلادی معروف است و آخرین مرحله فرهنگ هلادی كه جالبترین مرحله هنری این فرهنگ نیز هست به نام مركز اصلیش میسن (میسنی) Mycenaean خوانده می شود .

اما دوره های هنری مهم هر دو تمدن به هزاره دوم قبل از میلاد حدود 1900 تا 1100 ق م بر می گردد كه با دوره امپراطوری در مصر و پادشاهی بابل در بین النهرین هم عصر هستند . حدود 1400 ق م تمدن مینوسی از میان رفت و فرهنگ میسنی نیز تنها سه دهه دوام آورد و سر انجام اختلافات داخلی و حمله های سایر مهاجمان ( یونانیان ) به نابودیش انجامید .

نقاشی مینوسی

نقاشی ها در تمدن مینوسی به صورت تزئینات الحاقی دیواره كاخها و خانه ها بوده است و مانند دیوار نگاری های ایتالیایی سده 14 میلادی روی گچ مرطوب نقاشی می شده است نقاشی های این منطقه كاملا شاد و دلگشا و زندگی آفرین هستند موضوعات مختلف مد نظر بوده است ، این موضوعات شامل: صحنه هایی چون رقص آئینی گاو كه سراسر شادی آفرین است و یا صحنه هایی از ماهی ها كه گویی یك آكواریوم را نشان می دهد و بیشتر تزئینات الهام یافته از موجودات دریای و ماهی ها و پیچ های نرم و سیال و روان ، طبیعت گرایی محض وخطوط كناره نما و انعطاف پذیر ، پیكره ها باریك و طبیعی و متكی به نفس و حركت آزاد .

یک نقاشی فرسکو که شاهزاده‌ای مینوسی را نشان می‌دهد

از شاخصه های این هنر میتوان به تبدیل شدن خطوط راست و زاویه دار سنتی مصری به خطوط خمیده ای كه زنده و متحرك بودن نقاشی این دوره را بیان می دارد اشاره داشت.

رنگهای خالص ، زنده ، درخشان مورد استفاده بوده و حركت های سریع و دیگر شواهد گویای اولین گامها در جهت استفاده از تكنیك فرسك است .